Get ready to live now - Part 02

Get ready to live now - Part 02

   April 23, 2021       Sugumarje

---

 

முந்தைய பதிவு செல்ல Part 01

வாழ்வதற்கு தயாராகுக - இரண்டு

கடந்த பதிவின் தொடர்ச்சி!

பொய் சூழ்நிலை

பிறக்கும்பொழுதே சில குழந்தைகள், தாயின் ஊட்டசத்து குறைபாடால், தசை நோயால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். இக்குழந்தைகளால் நிற்க முடியாது, ஒரே இடத்தில் உட்காரவும் முடியாது, நாம் தூக்கி வைத்துக்கொள்ளவும் முடியாது. ஏனென்றால் கொஞ்ச நேரத்தில் அவர்களின் தசை இறுகி அல்லது தளர்ந்து மிகப்பெரும் வலியை கொடுக்கும். இப்படியான குழந்தைகளுக்கு இயற்கை முறையில் சில சிகிச்சைகள் வழங்குவதுண்டு. அதில் முக்கியமான ஒன்று, மணலில் பள்ளம் தோண்டி, அக்குழந்தைகளை அதில் நிற்க வைத்து அல்லது உட்காரவைத்து, தலை தவிர்த்து மற்ற உடல் பாகங்களை எல்லாம் மண்ணால் மூடி விடுதல். சிறிது நேரம் கழித்து அவர்களை விடுவித்துவிடலாம். இதில் என்ன நடக்கிறது என்றால், மண்ணில் இருக்கக்கூடிய சில சத்துக்களும், பாக்டீரியாக்கள் எனும் நுண்ணுயிரிகளும் உடலில் கலக்கின்றன. உடலை, சதையை பலப்படுத்துகின்றன. கூடவே எதிர்ப்பு சக்தியை உருவாக்குகின்றன. இந்த நவீன காலத்தில் மண்ணைத்தொட்டுப் பார்த்த குழந்தைகளை, விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். 

எதைத்தொட்டாலும் நோய் வரும் என்று பயந்து பயந்து வளர்த்து, அது கரோனாவால் உண்மையாகிப்போனதுதான் மிச்சம். இயல்பான எதிர்ப்பு உடலில் இல்லாமல் போய்விட்டது.

வருடம் முழுதும் சாராசரி வெப்பமான ஒரு நகரில், எந்நேரமும் சென்டர்லைஸ்ட் ஏர்கண்டிசனிங் வீட்டில், பளிங்கு தரையில், செருப்புக்காலோடு சிலர் வாழ்ந்துவருவதாக கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். என்ன ஒரு இயற்கை முரண்பாடு?! இந்த உடலுகென்று ஒரு வெப்ப நிலை இருக்கிறது. அதை சமநிலையில் வைத்துக்கொள்வதற்கு இந்த உடல்படும் பாடு நமக்குத்தெரியாது. நமக்குத்தான் என்றைக்குமே உள்முக பார்வை இல்லையே. ஏற்கனவே தொழிற்சாலை, வாகன புகைகளால் குழப்பமடைந்த இயற்கை மனிதர்களின் சராசரி வெப்பத்தை தாக்கிக்கொண்டிருக்கிறது. இதிலிருந்து தப்பிப்பதாக நினைத்துக்கொண்டு, தற்காலிக செயற்கை குளிருக்குள் அடங்குகிறார்கள். இது நிச்சயமாக உங்கள் உடலையும், உயிரையும் கெடுக்கும். இயல்பாக இந்த உடல், தனக்கு ஏற்ற சூழ்நிலைக்கு ஏற்றவாறு, தகவமைத்துகொள்வதில் நீங்கள் வாய்ப்பு கொடுக்காமல் தவிர்க்கிறீர்கள். இதனால் உங்கள் உடல் தேவையில்லாது தடுமாறுகிறது. அதுவே எல்லா நோய்க்கும் காரணமாகிறது. 

தீப்பெட்டி வீடுகள்

நமது தமிழ்நாட்டில் இருக்கிற வீடு கட்டிடக்கலை நிபுணர்கள், மேஸ்திரிகள், கொத்தனார்கள் இவர்களை கூட்டி வந்து “எப்படி வீடுகட்டுவது?” என்று யாராவது மறுபடி பாடம் நடத்தினால் நல்லது. ஏனென்றால் இவர்கள் கட்டுகிற எந்த வீட்டிலும், 

1) வெளிக்காற்று உள்ளே வராது. உள்காற்று வெளியே போகாது.

2) வீட்டின் எந்த அறையிலும் வெளிச்சம் வர வாய்ப்பு இருக்காது.

3) அறையின் வெப்பக்காற்று வெளியேற எந்த வழியும் தரப்பட்டிருக்காது.

4) ஓவ்வொரு அறையிலும் மேற்சுவற்றின் வழியாக வெப்பம் இறங்கும்

5) கதவு, ஜன்னல்களில் கண்ணாடி பதிக்கப்பட்டு, அதீத வெளிச்சமும், அதீத வெப்பம் வீட்டிற்குள் வரும்.

6) சமையல் அறையில் புகை, வெப்பம் வெளியேபோக முடியாது. மிளகாய், கடுகு தாளித்தால் வீட்டிலிருக்கிற எல்லோருக்கும் “காரத் தும்மல்” இலவசம்

7) ஜன்னலுக்கு வெளிப்புறம், மழை, வெயில் தடுப்பு வழியாகவும், தண்ணீர் வீட்டிற்குள் வரும், வெயிலும் வரும்.

8) வயிமுட்ட சாப்பிட்டு எழுந்து கை கழுவ நடக்க முடியாது என்பதால், அருகிலேயே கைகழுவும் தொட்டி இருக்கும், அவ்வப்பொழுது அது அடைத்து துர்நாற்றமும் தரும்.

9) குளியலறையும், கழிவறையும், சமயலறைக்கு அருகில் இருக்கும் அல்லது சாப்பாடு பரிமாறும் அறைக்கு அருகில் இருக்கும்.

10) குளியறையில் கை தூக்கி, கை நீட்டி சோப்பு போட முடியாது ஏனென்றால் கை சுவரில் இடிக்கும்

11) கழிப்பறையில் கொஞ்சம் குண்டான ஆட்கள் உள்ளே நுழையவே முடியாது,  நுழைந்தாலும் உடலை திருப்பி வெளியே வர முடியாது.

12) வெஸ்டர்ன் டாய்லெட் செட் தான் இருக்கும். நீங்களாக வயிறை முக்கினால், குடலிறக்க நோய் நிச்சய பரிசு உண்டு. 

13) சரி, கால் மடக்கியாவது உட்காரலாம் என்றால், கீழே விழுமளவுக்கு பாத டைல்ஸ் பதிந்திருக்கும். பிடிக்கவும் ஏதும் வசதியிருக்காது. 

14) ______________________________________ இதில் உங்க வீட்டை சுற்றிப்பார்த்து ஏதேனும் எழுதிக்கொள்ளவும். 

இப்படியான வீட்டில் மனுசன் குடியிருப்பானா? என்று கேட்கிறீர்களா? சரிதான்! இப்படி அரும், பெரும் வசதிகள் வீட்டில் இருந்தால், உடலும், மனமும் எப்படி நன்றாக இருக்கும்?!

நேரமில்லாத நிலை

குனிந்து நிமிரக்கூட நேரமில்லை என்பார்கள் பொதுவாக. நிஜமாகவே இக்காலத்தில் அப்படி ஆகிவிட்டதோ என்று எண்ணிவிடத்தோன்றுகிறது. எல்லோரும் தன்னை, கையடக்க கைபேசிக்குள் புதைத்துக்கொண்டுவிட்டார்கள். இவர்களாக எதுவுமே செய்வதில்லை. யாராவது சிரித்தால் சிரிக்கிறார்கள், யாராவது பாடினால் கேட்கிறார்கள், யாராவது அழுகாச்சி செய்தால் இவர்களும் அழுகிறார்கள், யாராது சண்டை போட்டால் குத்துடா, வெட்டுடா என்கிறார்கள். யாராவது உடற்பயிற்சி செய்தால் பார்த்து மகிழ்கிறார்கள். இப்படியாக எல்லாமே யாரோ அல்லது யாராவது செய்துகொண்டிருந்தால் இவர்களுக்கு போதுமானது. தானாக எதுவுமே செய்யமாட்டார்கள். உடற்பயிற்சி செய்வதா? அதற்கெல்லாம் நேரமில்லையே என்பதுதான் இவர்களின் பதில். 

கூட்டமாக இருக்காதீர்கள், தும்மும்போதும் இருமும்போதும் கைகளால் மறைத்து கொள்ளுங்கள் அல்லது துணி வைத்துக்கொள்ளுங்கள். எதையும் தேவையில்லாது தொடாதீர்கள், கைகளை 20 நொடி நன்றாக சோப்பு போட்டு கழுவுங்கள். மூக்கு, வாய், கண் அடிக்கடி தொடாதீர்கள். எங்கே சென்றாலும் முககவசம் அணியுங்கள், ஒரு அடி தள்ளி நின்றே பேசுங்கள். இப்படியெல்லாம் சொன்னால், யாருக்கோ சொல்வதாக நினைத்துக்கொண்டு, இந்த வழிமுறைகளை கடைபிடிப்பதே இல்லை, அதில் அக்கறை கொள்வதும் இல்லை. இப்படியான துயர் சூழலில் பழகிக்கொள்வதும் இல்லை

இப்படியானவர்களைக் கண்டால் கரோனாவுக்கு குஷி ஏற்படாதா என்ன? 

தீர்வை நோக்கி

காலம் இன்னும் கடந்துவிடவில்லை. இன்று ஆரம்பித்தாலும்கூட நாளடைவில் உங்களை, உங்கள் உடலை பலப்படுத்திவிடலாம். உங்கள் தவறுகளிலிருந்து பாடம் படித்தது போதும். இனி அத்தவறுகளிலிருந்து விலகுங்கள். உங்களை, உங்கள் கவனத்தை திசை திருப்பும் எல்லாவற்றிலிருந்தும் வெளியே வாருங்கள். அடிப்படை தேவைகள் என்ன? எந்தெந்த வகையில் நான் என்னை திருத்திக்கொள்ள வேண்டும், திருத்திக்கொள்ள முடியும் என்பதை வகைப்படுத்துங்கள். காலம் நகர்ந்துகொண்டே இருக்கும். ஒரு நொடி கூட உங்களால் தக்கவைக்க முடியாது. 

நீங்கள் இன்னும் வாழ வேண்டும் என்றால், தப்பிக்க நினைக்காதீர்கள், உங்களை திருத்தப்பாருங்கள். உடலை வளப்படுத்தாமல் ஒருபோதும் உங்களால் வாழ முடியாது என்பதை புரிந்துகொள்ளுங்கள். அடிக்கடி சொல்வது போல, இயற்கையின் உன்னத பரிசு இந்த உடல், அதை பாழாக்காதீர்கள்.

அல்லது உங்களுக்குள்ளாக நான் வாழ்ந்து முடித்துவிட்டேன், இனி வாழ்வில் ஒன்றுமில்லை என்ற நிறைவிலாவது திருப்தி கொள்ளுங்கள். உங்கள் மீத வாழ்க்கையை கரோனாவுக்கு கொடுத்து விடுங்கள் என்று சொன்னால் நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்வீர்களா? 

அந்நிலை வேண்டவே வேண்டும். இன்றே தீர்வை நோக்கி நகர்க, 

வாழ்க வளமுடன். 

-----------------

Image Thanks to: Brooke Cagle and shutterstock

Read More

Get ready to live now - Part 01

Get ready to live now - Part 01

   April 23, 2021       Sugumarje

---

 

வாழ்வதற்கு தயாராகுக

இது கரோனா நோய்தொற்றின் இரண்டாம் அலைக்காலம். தற்பொழுது ஜெர்மனி நாட்டில், மூன்றாவது அலைக்காலமும் வந்துவிட்டதாக தகவல். எல்லோருக்கும் கொஞ்சமாவது அடிவயிற்றில் பயம் இருக்கும் என்பது உண்மையே. ஏனென்றால், நம்மை பெற்றவர்களை. உடன் பிறந்தோரை, குடும்ப உறுப்பினர்களை, நம் நண்பர்களை, நமக்கு தெரிந்தவர்களை இழந்திருக்கிறோம் தானே! அதுமட்டுமல்லாது, சமூகத்தில் மிகப்பெரும் பெயர்பெற்ற நபர்களும் இந்த கரோனா நோய்க்கிருமியால் தாக்கப்பட்டும் அல்லது எதிர்பாராத, நிரூபிக்கபடாத பக்க விளைவுகளாலும் தங்கள் உயிரை பறிகொடுத்துவிட்டார்கள். 

 

கரோனா நோய்தொற்றின் எதிர்காலம்!

இந்த கரோனா நோய்தொற்றின் எதிர்காலம் எப்படி இருக்கும் என்ற கேள்விக்கு, மருத்துவ அறிவியல் வல்லுனர்கள் பதில் சொல்லும்போது,

“கரோனா இன்னும் பரவும், மக்களிடையே இருக்கும் ஆனால் காலப்போக்கில் பலமிழந்துவிடும்” என்று நம்பிக்கை தெரிவிக்கிறார்கள். 

குரைக்கிர நாய் கடிக்காது என்பது எனக்கு தெரியும், அது அந்த நாய்க்கு தெரியுமா? என்பதுபோலவே “இது கரோனாவுக்கு” தெரியுமா என்ற கேள்வி எழுகிறது. 

தற்காப்பு இழந்த உடல்

உலக ஒரே சந்தை பொருளாதாரம் எல்லா நாடுகளிலும் திறந்துவிடப்பட்டு, சராசரி அல்லது கடைக்கோடி மக்களும் ஏற்று தன் எல்லா வழக்க பழக்கங்களையும், வாழ்க்கை முறைகளையும் மாற்றி வைத்துவிட்டது. கிட்டதட்ட ஒரு 50 வருடம் என்று உதாரணமாக எடுத்துக்கொண்டால் கூட, மெட்ரோ நகரங்களில் கிடைக்கும் உணவுப்பொருட்கள், நகரத்தில் கிடைப்பதில்லை. நகரத்தில் கிடைப்பது ஊர்களில் கிடைப்பதில்லை, ஊரில் கிடைப்பது கிராம சிற்றூரில் கிடைப்பதில்லை.

ஆனால் இக்காலத்தில் எங்கோ வெளிநாட்டில் கிடைக்கும் “குப்பை” உணவுப்பொருள், கிராம சிற்றூரில் கிடைக்கிறது. அதை குழந்தைகள் விரும்பி சாப்பிடுகிறார்கள். குப்பையை உலகமக்களெல்லாம் விரும்பு சாப்பிடுவதில் என்ன பெருமை இருக்கமுடியும்?

இப்படியாக, நானும் கெட்டேன், நீயும் கெட்டாய் என்று எல்லோருமே உடலின் குறிப்பிட்ட தற்காப்பு சக்தியையும், உடல் உறுப்புக்களின் நல்ல செயல்பாடுகளையும் கெடுத்துக்கொண்டோம் என்பது பொய்யில்லை. திடகாத்திரமான உடல் என்பது நூலிலும், அகராதியிலும் மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் காலமாகவிட்டது. உணவே மருந்து, மருந்தே உணவு என்பது கேலியாகி விட்டது. அதுபோலவே இதைசொல்லியும் வியாபாரமாக்கும் “வியாபாரிகளும்” பெருகிவிட்டனர். 

அருகிவிட்ட சமைத்தல்

பசிக்கிறதா? சாப்பாட்டை கைபேசி வழியாக ஆர்டர் செய்க என்று என்று எல்லோரும் மாறிவிட்டனர். ஏன்? என்று கேட்டால், சமைக்க நேரமில்லை? ஏன் நேரமில்லை? வேறு நிறைய வேலையிருக்கிறது? அப்படி என்ன நிறைய வேலையிருக்கிறது? இதற்கு நீங்கள் தான் பதில் தரவேண்டும்.

ஒரு வீட்டில் சமையல் செய்துதான் ஆகவேண்டும் என்ற கட்டாயமில்லைதான். ஆனால் உங்கள் உடலுக்கு ஏற்ற உணவை, உங்களுக்கு பிடித்த உணவாக, நீங்களே அரிசி, காய் கறிகளை தொட்டு, சுத்தம் செய்து கழுவி, நறுக்கி, போதுமான வெப்பத்தில் சமைத்து, ருசிக்கு கூடுதாலக ஏதேனும் சேர்த்து, இறக்கி, குடும்ப உறுப்பினர்களோடு பகிர்ந்து, கையால் சாப்பிட்டால், அது உங்களுக்கும், உங்கள் உடலுக்கும், உடல் உறுப்புகளுக்கும் பலன் அளிக்குமே.

ஒரு உணவை உங்கள் கைகளால் பிசைந்து சாப்பிடும் பொழுது, உங்களின் சக்தி அவ்வுணவுக்கு சென்று, உணவைக்கூட திருத்தி அமைக்கும் என்ற உண்மை உங்களுக்கு தெரியுமா? அதுபோலவே, நீங்களே உணவை சமைத்தால் எப்படியான பலன் கிடைக்கும் என்று சிந்திக்கமுடிகிறதா?

இங்கே சமைப்பதில் ஆண், பெண் இருபாலருமே இணைந்து கொள்வதுதான் நல்லது. முடிந்தால் இதில் குழந்தைகளைக்கூட கொஞ்சம் பழக்கிக்கொடுக்கலாம் என்பது என் தீர்வு.

உணவால், சரியானபடி உடலை வளர்க்காமல், பாதுகாப்பு அளிக்காமல், வேறு எப்படித்தான் வாழப்போகிறீர்கள்?

பல்லாண்டுகாலமாக, தமிழர்கள் வாழ்வியலில் “உணவு” வியாபாரமாக்கபடவே இல்லை என்பது தான் உண்மை. ஆனால் இன்றோ, இயற்கையின் கொடையான, தண்ணீரும் விலையாகிப் போனது. காற்றும் விலையாகிக் கொண்டிருக்கிறது ஆனால் இன்னும் பரவலாக்கப்படவில்லை. பறவைகளுக்கும் விலங்குகளுக்கும் நகரத்தில் வேலையில்லை, உள்ளே வந்துவிட்டால் உணவு, நீர் வாங்குவதற்கு அவைகளிடம் பணமில்லை. பணமில்லா மனிதனுக்கும் உணவு, நீர், காற்று பணமின்றி கிடைக்காது என்றால், யோசித்துப்பார்க்கையில் பயமாக இருக்கிறது. 

இதன் தொடர்ச்சி அடுத்த பதிவில்!

அடுத்த பதிவு செல்ல Part 02

--------------

Image Thanks to: Brooke Cagle and shutterstock

Read More

Corona Prevention Game

Corona Prevention Game

   April 14, 2021       Sugumarje

---

 கரோனாக்கு எதிரான தடுப்பாட்டம்

தடுப்பாட்டம்

அன்பர்களே, கரோனா நோய் தொற்றுக்கு எதிராக நாம் தடுப்பாட்டம் ஆடிக் கொண்டிருக்கிறோம். இதில் தனக்கு தெரியாமலேயே சிக்கி, தன்னையே இரையாக கொடுத்தவர்கள் நமக்கு பாடம் புகட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நாம் அவர்களை இழந்து தவித்தபடியும், தற்காப்பு செய்துகொண்டும் இரண்டாவது அலையில் சிக்கியுள்ளோம். 

கரோனா இயற்கையின் முரண் என்று சொல்லுவதற்கில்லை. ஏனென்றால் எப்போதோ நாம் இந்த இயற்கையை பழித்ததின் விளைவாக வெகுண்ட இயற்கை, இப்படி நோய் தொற்றாக எழுவதுண்டு. நோயும் ஒருவகையில் நமக்கு நன்மை பயப்பதுதான், எப்படியெனில், குப்பையிலும், மண்ணிலும் விளையாடும் குழந்தை ஒருவித நோய் எதிர்ப்பாற்றலையும் வளர்த்துக் கொள்கிறது. இந்த கரோனா நோய்தொற்று அப்படியானதுதான், ஆனால் அதை தாங்கி, திருப்பித்தாக்கும் வலிமையை நாம் இழந்துவிட்டோமோ என்று கருதவேண்டியுள்ளது. 

அன்றும் ஆடினோம்

கொஞ்சம் பின்னோக்கி பார்த்தால், இன்று நாம் உயிரோடு இருப்பது நிஜம் என்றால், இந்த மனித உயிரினம் தோன்றி, இத்தனை ஆண்டுக் காலமாக எந்தவித நோய்க்கும், நோய்தொற்றுக்கும் ஆளாகாமல், தப்பித்து தொடர் தொடராக, தாய் தந்தை வழியாக பிறந்து வந்திருக்கிறோம் என்பது உண்மைதானே?! பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளால் நாம் தடுப்பாட்டம் ஆடித்தான் உயிர் பிழைத்திருக்கிறோம். எனவே கவலைப்படாதீர்கள். கரோனா தொற்றுக்கு எதிராகவும் சரியான தடுப்பாட்டம் ஆடுவோம் என்பது உறுதி. நம்பிக்கை இழக்காதீர். அதேநேரத்தில் அசட்டு தைரியம் கொள்ளாதீர்.

இறப்பும் பிறப்பும்

வேதாத்திரி மகரிசி சொல்லுவார், “இந்த உலகத்தில் பிறந்த அனைவருக்கும், இரண்டு கடவுட்சீட்டு தரப்பட்டுள்ளது. ஒன்றில் நம் வந்த தேதி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இன்னொன்றில் தேதி குறிப்பிடப்படவில்லை. அந்த திரும்பும்சீட்டை யாருமே நீக்க முடியவில்லை, இந்த தேதிதான் என்று நாம் குறிப்பிடவும் முடியாது. பயணத்தை ரத்து செய்யவும் முடியாது”

உண்மைதானே?! நாம் பிறந்தபோதே, இறப்பு நிச்சயம் என்று தெரியாது போனாலும், நாம் வாழும் காலத்தில், நம்மை சுற்றி நிகழும் இறப்பின் வாயிலாக, இறப்பு நிச்சயம் உண்டு என்பதை நாம் அறிந்து கொள்கிறோம். மிக நெருக்கமானவர் இறந்தாலும், காலப்போக்கில் அதை, அந்த இழப்பை இயல்பாக்கிக்கொண்டு சராசரி வாழ்வுக்கும் வந்துவிடுகிறோம். அவர் இறந்துவிட்டாரே, நான் ஏன் வாழவேண்டும் என்று நாமும் உயிரை மாய்த்துக் கொள்வதில்லை. (சில ஜோடிகள் விதிவிலக்கு)

இறப்பு வரும்போது வரட்டுமே, என்று மனதை தேற்றிகொண்டு “மரண பயமின்றி” வாழ்க்கை கடன்களை செய்துவருவோம். அதுபோலவே கரோனாவும் பிறரின் உயிரைபறித்தாலும் நமக்கு பயமில்லை என்று சொல்லிக்கொண்டு வாழ்ந்துவருகிறோம்.

கரோனாவின் அறிவு மற்றும் வலிமை

கரோனா தனக்கென்று அறிவு கொண்டுள்ளது. எந்த பொருளுக்குமே உள்ளடக்கமாக அறிவு என்பது உண்டு. அது கல் ஆகட்டும், கல்கண்டு ஆகட்டும், ஆப்பிள் ஆகட்டும், ஆரஞ்சு ஆகட்டும் அறிவு உண்டுதான். கரோனாவிலிருக்கும் அறிவு தன்னை, ஓவ்வொரு சூழலிலும் தன்னை மேம்படுத்துகிறது என்பதை நுண்கிருமி ஆய்வாளார்களும், மருத்துவர்களும் சொல்லுகிறார்கள். குறிப்பாக நுரையீரல் சுவாசம் தொடர்பான மருத்துவர்கள் மிக விளக்கமாக கரோனாவின் செயல்பாடுகளை சொல்லுகிறார்கள்.

தற்போது வந்திருக்கும் இரண்டாம் அலை கரோனா, மறைந்திருந்து தாக்குகிறது என்று “எதிரி ராணுவத்தினரை” சொல்லி விளக்குவது போல விளக்குகிறார்கள். எந்த தடயமும் இல்லாமல் அல்லது தடயத்தை மாற்றி மாற்றி தன்னை பரப்பிக்கொள்கிறது என்கிறார்கள்.

தடுப்பாட்டம் பலன் தருமா?

இந்திய அரசின் கோவாக்சின், கோவிட்ஷீல்ட் இரண்டும் போதுமான அளவில் தாக்குதலை தடுக்கும் ஆற்றலை மேம்படுத்தி தருகிறது என்கிறார்கள். முற்றிலும் கரோனாவை தடுக்கும் தடுப்பு மருந்துகள் இன்னும் ஆராய்ச்சியில்தான் உள்ளது. காலத்தாலும், ஆராய்ச்சியாளர்களின் முயற்சியாலும் சீக்கிரம் உலக மக்களுக்கு கிடைக்கவேண்டும். அதை நாம் இந்த இயற்கையிடமே வேண்டுவோம்.

இதற்கிடையில், நாம் ஒருவகையில் இந்த இயற்கையிடம் தோற்றுக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். மனிதனும் இயற்கையின் பிரதிதான். ஆனால் மனிதனுக்காக இயற்கை படைக்கப்பட்டது எனும் “தன்முனைப்பு” மிக அதிகமாகிவிட்டது. எந்தவகையிலாவது இயற்கையை கெடுத்துக்கொண்டே இருப்பது என்பது மனிதனுக்கு வழக்கமாகிவிட்டது. 

இயற்கைக்கு முன் நாம் ஒன்றுமே இல்லை. மனிதனுக்காக (?!) இயற்கை பணியும் என்பது அர்த்தமில்லாதது. தன்னை முன்னிறுத்தி தன்னையே இல்லாதது ஆக்கிவிடும் பெரும் சக்தி அதனிடம் உண்டு. கொஞ்சமாவது இயற்கையின் முன் நான் அற்பம் என்பதை கவனத்தில் கொள்ளவேண்டியது அவசியம்.

முன்னெச்சரிக்கை

எப்படியாயினும், எங்கே சென்றாலும், யாரோடு சென்றாலும் முக கவசம் அணிந்து பழகுங்கள். மூக்கையும், வாயையும் மூடவேண்டுமே தவிர, உங்கள் தாடையை மூடவேண்டிய அவசியம் இல்லை என்பதை தெரிந்துகொள்ளுங்கள். எதிரிலிருப்பவர் நண்பராக இருந்தாலும், காதலராக இருந்தாலும் முகமுடி தேவையில்லாது பழகுங்கள் ஆனால் முக கவசம் மறக்காதீர்கள்.

கண்ட இடங்களில் கைவைத்து, கைபிடித்து நடக்காதீர்கள், தேவையற்ற பொருட்களை தொடாதீர்கள். கடையில் பொருட்கள், காய்கறிகள், அசைவ வகைகள் நேரடியாக கை பட்டால் உடனே, அவ்வப்பொழுது 20 நொடி “கை கழுவும்” நீரால் கழுவிக்கொள்ளுங்கள். கையோடு அந்த பாட்டிலையும் எடுத்துச்செல்வது நல்லதே.

தேவையற்ற பயணம், பொழுதுபோக்கு, ஆட்டம், ஆர்ப்பாட்டம் தவிர்த்து விடுங்கள். உங்களுக்கும் பிறருக்குமான இடைவெளி மூன்று அடிதூரம் வைத்துக்கொள்ளலாம். குறைந்தபட்சமாக ஒரு அடியாவது தள்ளி நில்லுங்கள்.

வெளியே சென்றுவிட்டு, வீட்டிற்குள் வந்தவுடன் கை கால்களை மீண்டும் அதே 20 நொடி கழுவிக்கொள்ளுங்கள். பிறகு ஆடைகளை தனி அறையில் வைத்துவிட்டு, புதிய ஆடைகள் உடுத்திக்கொண்ட பிறகே யாரோடு அருகிலும் செல்லுங்கள். குறிப்பாக வளர்ப்பு பிராணிகளிடமும் இந்த பாதுகாப்பு பிறகே கொஞ்சுங்கள். 

கவனம், கவனம், கவனம்!

உடலும் இயற்கையே

எப்போதும், தூங்கும் நேரம் தவிர இந்த உடலுக்கும், மனதிற்கும், புலன்களுக்கும் வேலை அளித்துக்கொண்டே இருப்பது மிகக் கொடுமையானது. சுழற்றிய சக்கரம் தானாக நின்றாலும் கூட ஒடு, ஓடு என்று உதைத்து தள்ளிக்கொண்டே இருந்தால் எப்படி? 99% மக்களின் வாழ்க்கையில் இப்படித்தான் இருக்கிறது. “அது யார்யா அந்த 1% சதவீகிதம்?” என்று கேட்டால் அதை பிறகு சொல்லுகிறேன். 

இந்த உடலும் நீங்களும் தனித்தனிதான் என்பதை இனிமேலாவது புரிந்துகொள்வீர்களா? இந்த உடலை எவ்வளவு கவனமாக, உங்கள் காதலரைவிடவும் மேலாக, வாழ்க்கை துணைவரை விடவும் மேலாகவும், உங்கள் செல்லத்தை விடவும் மேலாகவும் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டியது அவசியம் என்பதை எப்போது உணர்வீர்கள்?

யார் சொன்னதையும் கேட்பதில்லை, சொல்வதில் அர்த்தமிருக்கிறதா என்றும் சிந்திப்பதில்லை. பொறுப்பற்ற வகையில் “வதந்தி” பரப்புவர்களும் உண்டுதான் என்றாலும், கிடைக்கும் தகவலின் உண்மை உங்களுக்கு தெரியாதா என்ன? அக்காலம் முதல், உணவே மருந்து என்பது உள்ளது. 

மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது

அற்றது போற்றி உணின். (குறள் 942) 

மிகினும் குறையினும் நோய்செய்யும் நூலோர்

வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று.  (குறள் 941)

அறியாதவர்களா நீங்கள்? நாம்தான் தாத்தா பாட்டியை எல்லாம் ஓரம்கட்டி வைத்து விட்டோமே? மேற்குலக வெள்ளை ஆராய்ச்சி அறிஞர்கள் சொன்னால்தானே எல்லாம் நம்புவோம்?! அப்படித்தானே?!

உணவு முறை, உணவுப்பொருட்கள், உணவு பழக்க வழக்கம் மாற்றத்தொடங்குக. உடலை பழக்கினால், எந்த நோய்த்தொற்றுக்கும் நீங்கள் தடுப்பாட்டம் ஆடவேண்டாம். உங்களுக்காக உங்கள் உடலே ஆடிக்கொள்ளும்.

சுவாசம் சுருங்கிட்டது?!

இந்த பொருளாதார உலகில் நீங்கள் மற்றவர்களைபார்த்து, பெருமூச்சு விட்டு விட்டே பழகிக்கொண்டீர்கள். அந்த பெருமூச்சை மட்டும் எப்படியோ கற்றுக்கொண்டீர்கள். ஆனால் எப்படி மூச்சு விடுவது? சுவாசிப்பது என்பதை மறந்தே விட்டீர்கள். அதனால்தான் கரோனா நோய்தொற்று காலத்தில், உங்களுக்குப்பதிலாக, இரு இயந்திரக்கருவிகள் சுவாசிக்கின்றன. இந்தக்கொடுமை உங்களுக்கு தேவைதானா?

உள்ளே இழுத்த மூச்சு ஒன்று என்றால் வெளியிடும் மூச்சு மூன்று என்ற அளவில் இருந்தால்தான் அது மிகச்சரியான சுவாசம்.  நுரையீரல் மட்டும் சுவாசம் என்பதில்லை, உதரவிதானம் என்ற வயிற்றின் மேல்பகுதி, ஏறி இறங்கி, காற்றை உள்ளிழுத்து வெளியே தள்ள வேண்டும். 

கை தூக்குக எத்தனை பேர் இப்படியான சுவாசம் செய்கிறீர்கள் என்று!

எல்லா குறைகளையும் நாம் செய்துகொண்டு இயற்கையை பழிப்பதில் ஏதும் அர்த்தமில்லை.

வந்தவேலை என்ன?

இந்த உலகில் பிறந்த நமக்கு வந்த வேலை என்ன என்று தெரியுமா? உங்கள் தாத்தாவைப்போல, அப்பாவைப்போல இருமடங்கு சொத்து சேர்ப்பதா? அல்லது ஏழையாக பிறந்த நீங்கள் கோடீஸ்வரனாக மிளிர்வதா? இல்லவே இல்லை. வாழ்க்கைக்கு பொருள் தேடல் மிகமிக அவசியமே. தேவை என்ற அளவில் நின்றால் போதுமானது. பொருள் தேடலில் வாழ்க்கை வீணடித்தால், எப்போது இன்பமாக வாழ்வீர்கள்?

உங்கள் கண்களால், அடுத்தவரின் வாழ்க்கையை பார்த்து அளவீடு செய்யாதிருங்கள். உங்கள் அடிப்படை தேவை போதுமானதா என்று சிந்தனை செய்யுங்கள். அடுத்தபடியாக உங்கள் வாழ்வை கொண்டாடி வாழ பழகுங்கள். 

நமக்கு வந்த வேலை இரண்டு. 1) தன்னை அறிதல் 2) இன்புற்று வாழ்தல் 

இந்த இரண்டையும் நாம் விட்டுவிட்டோம். ஆனால் இன்புற்று வாழ்வதற்காகத்தான் நான் உழைத்துக்கொண்டே இருக்கிறேன் என்று பதில் தருவார்கள் என்பதே உண்மை.

எப்படி இறப்பது?

வேதாத்திரி மகரிசி “உங்களை அறியாமல் உங்கள் உயிர் போகக்கூடாது என்பது சித்தர்களின் வாக்கு” என்று சொல்லுகிறார். அதாவது, எப்படி நீங்கள் தூங்கப்போகிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு, படுக்கையில் தன்னை மறந்து தூங்குகிறீர்களோ அப்படித்தான் நீங்கள் இறக்கவும் வேண்டும்.

உங்களால் முடியுமா?

அதற்கு என்ன வழி? 

சிந்தனை செய்க! வாழ்க வளமுடன்!! 

 -----------------

Photo thanks to: Fusion Medical Animation & News Cn

Read More

My Vote Goes to

My Vote Goes to

   April 03, 2021       Sugumarje

---

 என் ஓட்டு யாருக்கு?

முதல் ஓட்டு அனுபவம்

நான் 18 வயது நிரம்பி, புதிய “மனிதனாக” மாறிய நாட்களில், ஓட்டுசீட்டில் என் பெயர் ஏறிக்கொண்டது. ஓவ்வொரு கட்சி வாக்கு படிவத்திலும் என் பெயரை படித்துப்பார்த்து, வாக்குச்சாவடி சீட்டு வாங்கு வைத்துக்கொள்ளும் பொழுது பெருமையாகவே இருந்தது. என்வீட்டில் மொத்தம் என்னையும் சேர்த்து எட்டு ஓட்டுகள் கிடைக்கும். எங்கள் பகுதி குறிப்பிட்ட கட்சிக்குரியது என்றெல்லாம் இல்லை எனினும்,  திமுக, அதிமுக, ஆர்வமுள்ளவர்களே அதிகம். ஆங்காங்கே சிலர் காங்கிரஸ். சிலர் இ.கம்யூனிஸ்ட் என்று சொல்லிக்கொள்வதும் உண்டு. எல்லோருமே கண்ணைப்பறிக்கும் புனிதமான வெள்ளை ஆடைகளில் “தங்களை” மறைத்திருந்தார்கள் என்றுதான் சொல்லவேண்டும். நானும் என் அம்மாவும், அருகே இருந்த வாக்குச்சாவடியாக மாற்றப்பட்ட பள்ளிக்கு நடந்துசென்றோம். பக்கம் என்பதால், நடந்தே சில தெரு மாறி செல்கையில், ஒரு காங்கிரஸ்காரர் வீட்டில் பல குதிரை வண்டிகள் நின்றிருந்தன. எங்களைப்பார்த்த அவர்,

“ஓட்டு சாவடிக்குத்தானேம்மா, இருங்க. வண்டி வைக்கிறேன்” என்றார்.

“வேணாண்ணா. நடந்துடறோம்” அம்மா

“அட, இருங்க போவோம். தம்பிக்கி கன்னி ஓட்டா? டேய் தம்பி எந்த கட்சிக்கு ஓட்டு போடனும் தெரியுமா?”

“தெரியும் சார்” நான்

“@க்கு போட்டுடு என்னா!” என்றார் சிரித்துக்கொண்டே.

இவ்வளவு சத்தமாக சொல்லுகிறாரே என்று நினைத்துக்கொண்டேன். அவர் வீட்டில், எப்போதாவது அந்தவீட்டின் அருகே, கடந்துவருகையில் ஏறக்குறைய என்வயதை ஒட்டிய கான்வெண்ட் பள்ளி மாணவியை பார்த்திருக்கிறேன். என்னை விட அழகாகவும் இருப்பாள். அது அவர் மகளா, பேத்தியா என்பது கூட தெரியாது. இந்த நேரத்தில் என் கண்கள், பருவ வயதின் ஆர்வத்தில், அந்த மாணவியை தேடத்தான் செய்தன. வேறு வழியின்றி, எங்கள் வீட்டிலிருந்து 800 மீட்டர் தூரமிருந்த பள்ளிக்கு, ஒரு 500 மீட்டர் தூரத்திற்கு குதிரை வண்டி பயணம். வாக்கு சாவடியில் என் பெயரையும் என்னையும் சரிபார்த்து, விரலில் மைவைத்து, 

“தம்பி, ஒரு தடவைதான், ஒரு பெயரில்தான், ஒரு சின்னத்தில் தான் குத்தனும் சரியா?”

ஓ அப்போ மூணு தடவை குத்தனுமா?! என்று கிண்டலடிக்கும் அளவிற்கு நான் வளரவில்லை. 

வேட்பாளர் பெயர், சின்னம் பட்டியல் கொடுத்து அனுப்பிவைக்க, ஒதுக்கப்பட்டிருந்த அட்டை மறைவுக்கு பின்னே, ஸ்வத்திக் சின்னம் மை தொட்டு அழுத்தி, பதித்தேன். 

அரசு + இயல் = அரசியல்

ஒரு நாட்டின் பாதுகாப்புக்கும், மக்களின் வாழ்க்கை வளம், கல்வி, பொருளாதாரம், எதிர்கால சந்ததியினருக்கான வழி இவற்றை, இயல்பாக, அரசால் வழிநடத்துவதற்கு அமைவதுதான் அரசு. ஒரு காலத்தில் “மன்னர் பரம்பரை வழியிலில் இருந்து” மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கும் நிலைக்கு மாறிவிட்டது. இது காலப்போக்கில், தலைவர், தலைவர் மகன், தலைவரின் பேரன், தலைவரின் கொள்ளுப்பேரன் என்று நீண்டுக்கொண்டே போய் மறுபடி “தலைவர் பரம்பரை வழிக்கு” மாறிவிட்டது, அத்தலைவர்களை தேர்ந்தெடுத்த மக்களுக்கு கிடைத்த சாபக்கேடு.

என்றைக்கு அரசியலில் இருந்துகொண்டு, அதை, தன்னை, தன் குடும்பத்தை உயர்த்துவதற்கு ஒரு தொழிலாக நினைக்க ஆரம்பித்தார்களோ அப்போதிருந்தே இந்த நாட்டிற்கான மலர்ச்சியில் தடை வந்துவிட்டது. இன்னொன்று, சமூகத்தில் தனக்கு கிடைக்கும் மரியாதை, பதவியின் அதிகாரம் இதெல்லாம் அரசியல்வாதிகளுக்கு மிகுந்த தேவையாகியது. மக்களுக்கான, நாட்டிற்கான சேவைதான் “அரசியல்” என்பது பொய்யாக போனது. 

உன்னால் நான், என்னால் நீ என்று இருகட்சியினருக்கும் இருக்கும் பொது தன்மையில், யாரும், யாரையும் காட்டிக்கொடுக்காமல் “இன்றுவரை” வளர்ந்து வருகின்றனர் என்பதுதான் உண்மை.  

குரங்கும் பகிர்வுகளும்

குரங்குகள் மட்டுமே அதிகமாக வாழும் அந்த சிறு காட்டுப்பகுதியில்,  உணவு கிடைக்காது வாடின. நல்ல உள்ளம் கொண்ட அந்த கிராமத்து மக்கள், தங்கள் தோட்டங்களில் கிடைத்த மாம்பழங்களை, ஒரு பெட்டியில் போட்டு, அந்த குரங்குகள் இருக்கும் இடங்களில் வைத்தனர். முதலில் குரங்குகள் அப்பெட்டியில் இருந்த மாம்பழங்களை பார்த்தாலும், கிட்டே வராமல் தள்ளியே நின்றன. நம்மை விட விலங்குகளுக்கு “வாசனை உணர்வு” மிக அதிகம். ஆனாலும் கிட்டே வரவில்லை. சில பெரிய வயதான குரங்குகள் கொஞ்சம் கிட்டே வந்தன. ஆர்வத்தில் நெருங்கப்போன குட்டி குரங்குகளை, அதன் தாய்கள்,  வாலைப்பிடித்து இழுத்து நிப்பாட்டின. 

வயதான குரங்குகள் பெட்டியை பாதுகாப்பாக தட்டி பார்த்துக்கொண்டு, பழத்தை எடுத்தன. சாப்பிட்டன. உடனே மற்ற குரங்குள் அனைத்தும் கிட்டே நெருங்கி, ஒரு குரங்கு, பழத்தை எடுத்துவிட்டு பாதுகாப்பான இடத்திற்கு நகர, அடுத்த குரங்கு பழத்தை எடுத்து அதுவும் பாதுகாப்பாக நகர்ந்துவிட இப்படியே எல்லா குரங்குகளும், மாம்பழத்தை எடுத்துக்கொண்டன. 

இந்த நிகழ்வில்,

1) ஒரு சில குரங்குகள் ஒரு பழம் மட்டுமே எடுத்துக்கொண்டன.

2) சில குரங்குகள் இரண்டு கைகளிலும் இரண்டு பழங்களை எடுத்துக்கொண்டன.

3) எந்த குரங்கும் ஒன்றோடு ஒன்று முட்டி மோதி, இடித்துக்கொண்டு பழங்களை எடுக்க போட்டி போடவில்லை.

4) ஒன்றை ஒன்று தள்ளிவிட்டோ, தலைக்கு மேலே ஏறியே பழத்தை எடுக்கவில்லை

5) தனக்கு கிடைக்கவில்லை என்று எந்த குரங்கும், இன்னொரு குரங்கின் மேல் பாய்ந்து சண்டைக்கு செல்லவில்லை.

6) தனக்கு கிடைக்காது யாருக்கும் கிடைக்க கூடாது என்று பெட்டியை தள்ளி உருட்டிவிடவில்லை.

7) தன்னால் முடிந்த அளவில் மாம்பழம் வேண்டும் என்று நிறைய எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

8) யாருக்கு கிடைத்தால் என்ன? கிடைக்காவிட்டால் என்ன? என்று எந்த ஒரு குரங்கும், பெட்டியோடு மாம்பழத்தை தூக்கிக்கொண்டு ஓடவில்லை.

9) தனக்கு மாம்பழம் கிடைக்கவில்லை என்பதற்காக கவலைப்படவில்லை, சினம் கொள்ளவில்லை, ஆத்திரப்படவில்லை

10) எந்தக்குரங்கும் சாப்பிட்டு விட்டு மீண்டும் மீண்டும் வந்து மாம்பழத்தை எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.

குரங்குகளுக்கு கட்சி இல்லை, கொள்கைகள் இல்லை, அரசியல் ஆர்ப்பாட்டமும் இல்லை, தலைவர்கள் இல்லை, தொண்டர்கள் இல்லை. இப்படி இல்லாததினால் அவைகள் தாழ்ந்து போகவும் இல்லை. 

#குரங்கிலிருந்து மனிதன் வந்தானா? இல்லையா என்ற கேள்விக்கு நீங்களே பதில் சொல்லுங்கள்.

வாழ்த்தெரியார் ஆளத்தெரியாதோர்

வாழ்த் தெரியாதோர் பெரும்பாலும் வாழ்நாட்டில்

     ஆளத் தெரியாதோர் ஆட்சியே நடைபெறும்

கோழை, கயவர், கொலைஞர், தடியர்கள்,

    ஏழை, நோயுற்றோர் எங்குமே காட்சியாம்.

இந்த கவியை, குருமகான் வேதாத்திரி மகரிசி அவர்கள் 1958ம் ஆண்டு எழுதியிருக்கிறார். (ஞானக்களஞ்சியம் நூல் ஒன்று, 129ம் கவி)

மன்னிப்போம் மறப்போம்

மக்களிடையே பொய்யுரைகள், வெறுப்புரைகள், வெற்றுவாக்குறுதிகள் கொடுத்து, மக்களை தன் வசம் திருப்பும் கலையை, எல்லா கட்சி தலைவர்களும் கற்றிருக்கிறார்கள். தாங்கள் பிறர் மூலமாக தங்களை உயர்வாக சொல்லி, புகழ்பரப்பிக்கொள்ளும் தன்மையும் அவர்களுக்கு உண்டு. வேண்டுமென்றால் காலில் விழவும் தயங்குவதில்லை. அந்த அளவிற்கு “அதிகார போதையில்” ஆர்வம் கொண்டிருக்கிறார்கள். உண்மை உரக்கச்சொல்வோம் என்ற செய்தித்துறைகள் கூட, பூசி மழுப்பிக்கொண்டிருக்கின்றன, அதுவும் ஒரு கட்சி சார்பாகவே.

நாங்கள் தப்புசெய்திருக்கிலாம். நாங்கள் திருத்திக்கொள்கிறோம். என்று “சும்மா” கேட்டாலும், “பணம்” கொடுத்து கேட்டாலும், மக்கள் “மன்னிப்போம் மறப்போம்” என்று கடந்த ஆட்சிக்காலத்தில் தாங்கள் பெற்ற எல்லா கொடுமைகளையும் கடந்து, மீண்டும் அதே அரசை வரவேற்கின்றனர்.

குடும்ப பரம்பரை என்பதுப்போலவே, தனி மனித சிந்தனையும், அரசை தேர்ந்தெடுக்கும் உரிமையும் பலருக்கு இல்லை. கூடவே தனது “இந்த வளர்ச்சிக்கு” காரணம் இந்த அரசுக்கு ஓட்டு போட்டதால்தான், அதனால் நீயும் போடு என்று பிள்ளைக்கும் ஊட்டி வளர்க்கினர். 

இவர்களிடம் பணம் வாங்கிவிட்டேன். அதை செலவும் செய்துவிட்டேன். தின்ன காசுக்கு, நியாயமா “இவங்களுக்குத்தான் ஓட்டு போடனும்” என்று வாக்கு அளித்து விடுகின்றனர். பணம் பெற்று ஓட்டு போட்டால், அடுத்த அந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் உங்களுக்கான தீர்வை எப்படி கொடுப்பார்கள்?!

“யோவ், நீதான் அன்னைக்கே காசு வாங்கிட்டேயேயா? இப்ப என்ன இதுக்கு வந்து இங்க நிக்கிற?!” என்று கேட்க மாட்டார்களா? 

கட்சியற்ற ஆட்சி

மனிதனின் அடிப்படையான தேவைகள் மூன்று,

1) உணவு 2) உடை 3) இருப்பிடம்

மேலும், அடுத்ததாக கல்வி, மருத்துவ உதவி, தொழில்வாய்ப்பு, மக்களின் பாதுகாப்பு ஆகிய அடுத்த நான்கு தேவைகள் போதுமானதாக இருக்கும்.  ஆனால் தனிப்பட்ட தேவைகள் என்றால் ஆளாளுக்கு மாறுபடும் எனவே தனித்தேவைகளை நாம் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டியதில்லை. எந்த ஒரு அரசும் இந்த முக்கிய அடிப்படை முன்றும், அடுத்த நான்கும் நிறைவேற்ற முடிவு செய்தாலே போதுமானதுதான்.

ஆனால் நாட்டில் ஒவ்வொரு கட்சிக்கும் ஓவ்வொரு கொள்கைகள், அதிலும் ஒன்றுக்கொன்று முரண்பாடுகள். சேவை மக்களுக்கானது என்றால் “ஒரே மாதிரிதானே இருக்க வேண்டும்?!” எத்தனை கட்சிகள் அரசாள வந்தாலும், 1) கடன் 2) வறுமை 3) கல்வியின்மை ஆகிய மூன்றும் இன்றுவரை தீர்க்கப்படவே இல்லையே?!

எனவே கட்சிகளற்ற ஆட்சிதான் நன்மை தரும் என்றும், வேதாத்திரி மகரிசி அவர்கள் தீர்வு (ஆண்டு 1961) தருகிறார்.

இன்னும் சில வார்த்தைகள்

வேதாத்திரி மகரிசி அவர்கள் “அரசியல், ஆட்சி, தலைவர்கள்” குறித்து இன்னும் என்ன சொல்கிறார் என்று பார்ப்போமே.

1) அரசியலே மக்களை அடக்கிடவும், உறிஞ்சிடவும் ஏற்றவழி என்பதை தலைவர்கள் அறிந்துகொண்டனர்.

2) அரசியலே முரடர்களின் சொத்தாய் மாறும் அவலநிலையை முதலில் மாற்றவேண்டும்.

3) தெளிவற்ற மக்களிடம் சுயநலத்தோர், தேச, மத, ஜாதி, இன வெறியூட்டி, தெரிந்தால்போல நடித்து புகழ் பெறும் நடிகராக, அரசியல் தலைவர்கள் இருக்கிறார்கள்

வாழவைக்கும் ஆட்சி

கடன் வறுமை கல்வியின்மை என்ற மூன்று

களங்கங்கள் உலகினிலே மறைய வேண்டும்

உடன்பிறந்தார் போலஉள்ளம் ஒன்றி மக்கள்

உயர்நிலையில் வாழ வைக்கும் ஆட்சி வேண்டும்.

என்று வேதாத்திரி மகரிசி அவர்கள், ஆட்சியாளார்களை வரவேற்கிறார்.

வாக்கு தேர்வு

யாரோ சொல்கிறார்கள், என் நண்பர் சொல்கிறார். என் தந்தை சொல்கிறார், என் வாழ்க்கைதுணை சொல்கிறார். சமூக வலைத்தளங்களில் சொல்லுகிறார்கள். செய்தி தொலைகாட்சியில் சொல்லுகிறார்கள். தொண்டரே சொல்கிறார். தலைவரே சொல்கிறார் என்றெல்லாம் “ஒரு சார்பு” நிலை எடுத்து உங்கள் வாக்கை வீணடிக்காதீர்கள்.

ஆட்சியாளர்களின் கடந்த கால நிலையை அலசுங்கள், இப்போது சொல்லும் வாக்குறுதிகளை கேளுங்கள். இரண்டையும் ஒப்பிட்டுப்பாருங்கள். கடந்த ஆட்சியை நிறைவேறாமல், நிறைவேற்றப்படாமல் போன காரணமென்ன என்பதை சிந்தியுங்கள். அது அந்த அரசின் அலட்சியம் என்றால், அவர்களுக்கு மறுவாய்ப்பு தருவதில் ஒரு பிரயோஜனமும் இல்லை. கண்டிப்பாக தவிர்த்து விடுங்கள். எளிய தலைவர்களை தேர்ந்தெடுங்கள். உங்கள் நண்பரோ, அறிமுகமானவரோ இருந்தால் அவர்களுக்கு வாக்களியுங்கள். கட்சி என்ற பாசம், ஒட்டுதல் நிலையில், அவர்கள் நிறுத்தும் எந்த மனிதருக்கும், உணர்ச்சி வசத்தால் வாக்களிப்பதை தவிருங்கள்.

உங்கள் வாக்கும், உங்களுக்கு அடுத்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு செல்லும் எனவே, ஒரு நாள் பணத்திற்கு ஏமாறாதீர்கள். விரலோடு ஒட்டும் மையில், மொத்த வாழ்க்கையையும் இருட்டாக்காதீர்கள். உங்கள் வாக்கால், பிற மனிதரையும், சமூகத்தை அவதிக்குள்ளாக்காதீர்கள்.

வாழ்க வளமுடன். 

-----------------

Photo thanks to: Trac Vu @tracminhvu

Read More

Is it true to God realization is very easy and without meditation

Is it true to God realization is very easy and without meditation

   April 02, 2021       Sugumarje

---

Vethathiriya Question and Answer

by 

Vethathiriya Channel

#VethathiriMaharishi #VethathiriyaChannel #VethathiriyaQandA

வேதாத்திரிய கேள்வி - பதில், ஞானம் பெற பிற ஆன்மீக மையங்களில் எளிதாக உள்ளதே? தியானம் தேவையில்லையாமே?

Read More